I want to tell the World
Hva vil enslige mindreårige asylsøkere si til verden hvis de fikk én sjanse å bli hørt? 80 barn og ungdom ble spurt: Hva vil du si til verden?
Utgangspunkt
I 2014 feirer Norge Grunnloven og vi har et spesielt fokus på ytringsfriheten. Samtidig finnes det mennesker i Norge i dag som ikke er kjent med eller har erfaring med denne friheten.
På Mysebu Asylmottak bor det over 80 barn og unge mellom 15-18 år. Det er her de får det første møte med Norge og demokratiet.
"No problem eller problem" er ofte de første ordene de bruker i møte med personalet. Følelsen av ikke å ha kontroll eller makt over sitt eget liv er godt synlig blant barna.
Tankene kretser ikke rundt muligheter eller friheter, fokuset ligger på om noe kan løses eller ikke, ofte i fastlåste mønstre som er viklet inn i asylpolitikk og regler.
Idé
Hva vil enslige mindreårige asylsøkere si til verden hvis de fikk én sjanse å bli hørt?
80 barn og ungdom ble spurt: Hva vil du si til verden?
Det disse barna har tilfelles er at de har kommet alene til Norge for å søke asyl.
En stor tavle (10x3 meter) ble plassert på gårdstunet til Mysebu.
Øverst på tavlen sto det "I want to tell the world".
Barna får skrive akkurat det de ønsker å formidle. Barnas ytringer på tavlen er hovedmaterialet for kortfilmen som ble skapt. Alle som jobbet med filmen og de ansatte på Mysebu hadde buttons med teksten "I AM LISTENING". Målet var at barna skulle få en følelse av å bli både sett og hørt.
Barna kommer fra flere forskjellige land i hele verden og tavlen ble slutt bli et kunstverk med et unikt og slående språklig og kulturelt mangfold. Mysebu valgte å beholde veggen.
Prosjeket ble delt på nettet, på filmfestivaler og vist som undervisningsmateriale for alle skoleklasser som besøker Mysebu Asylmottak.